A  D E|A  D E|A  D E| A

[Verse 1]
A                       E    D                      A
  Zwijgend lapt ze alle ramen hangt de was op in de schuur
A                       E     D                          A
  Langzaam doet ze de cyclamen schrijft een giro voor de huur
F#m                        Bm  B                     E
  Zachtjes haalt ze na het amen de kastanjes uit het vuur
C#m                     D    E                       A
  Van de keuken naar de kamer van het kastje naar de muur

[Verse 2]
A                         E   D                        A
En soms huilt ze wel heel even maar dan hoort ze buiten "mam"
A                        E    D                       A
En ze houdt haar hoofd geheven smeert een nieuwe boterham
F#m                  Bm     B                     E
  Op een tegeltje geschreven als een tijdloos telegram
C#m                         D     E                      A
  Staat van het concert des levens krijgt niemand een program

[Chorus]
A        D         E                     A
Ze is zo doodgewoon zo fatsoenlijk doodgewoon
        F#m      C#m  D      E              A   E D A
Ze is zo  doodgewoon   zo aandoenlijk doodgewoon

[Verse 3]
A                      E       D                   A
  Hoor de torenklokken slaan al in de verte op het plein
A                    E     D                     A
Onbewust telt ze het aantal vijf is het onveilig sein
F#m                       Bm    B                           E
  Komt er weer een nieuwe aanval strakjes als hij thuis zal zijn
C#m                    D       E                        A
  En ze twijfelt of ze gaan zal  maar blijven doet zo’n pijn

[Chorus]
A        D         E                   A
Ze is zo doodgewoon onmiskenbaar doodgewoon
        F#m    C#m  D    E              A    E D A
Ze is zo doodgewoon  onafwendbaar doodgewoon

[Interlude]
C# | D | Dm | A | C# | D | E | E

[Verse 4]
A                        E    D                             A
  Ze was nog jong en onervaren toen hij haar meenam in zijn ford
A                         E    D                         A
  Maar hij zegt na al die jaren ach je komt toch niets tekort
F#m                     Bm    B                       E
  En ze kan het niet verklaren waarom alles kleurloos wordt
C#m                  D     E                        A
  Ze kan uren zitten staren met de schillen in haar schort

[Chorus]
A        D         E                     A
Ze is zo doodgewoon onverslijtbaar doodgewoon
        F#m     C#m   D    E       A  E D D Dm    A
Ze is zo doodgewoon zo onbereikbaar…